کد مطلب:277212 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
تأمین رفاه همگانی و آباد ساختن جهان
در فراز دیگری از بشارت های كتاب اشعیای نبی آمده كه در آن زمان، بساط ظلم و ستم برچیده خواهد شد، و عدالت گسترش خواهد یافت، و فقر اقتصادی از میان خواهد رفت و نیازمندیهای مادی و معنوی مردم تأمین خواهد گردید، و همگان به اخلاق حمیده اسلامی آراسته خواهند شد، و پرده های ظلمت و تاریكی به كنار خواهد رفت، و مردمان در ناز و نعمت زندگی خواهند كرد:
«برگزیدگان من، از عمل دستهای خود تمتّع خواهند برد، زحمت بیجا نخواهند كشید، اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید؛ زیرا كه اولاد بركت یافتگان خداوند هستند و ذریّت ایشان با ایشان اند. و قبل از آن كه بخوانند من جواب خواهم داد، و پیش از آن كه سخن گویند من خواهم شنید. گرگ و برّه با هم خواهند چرید، و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد، و خوراك مار خاك خواهد بود، خداوند می گوید كه در تمامی كوه مقدّس من، ضرر نخواهند رسانید و فساد نخواهند كرد». [1] .
در این بشارت نیز از ظهور شخصیّت عظیم و بی نظیری خبر می دهد كه در زمان حكومت حقّه او، همه تنگیها و سختیها بر طرف شده و در پرتو اجرای احكام خدا و پیاده شدن حقّ و عدل و قانون، آسمان و زمین، آفرینش نوینی یافته كه از آسمان جز خیر و بركت، و از زمین جز نعمت و منفعت دیده نشود، و مردمان همگی در رفاه و آسایش و راحتّی زندگی خواهند كرد و فشارها و ناكامیها و ستمهای دوران گذشته را به یاد نخواهند آورد.
بنابراین، جای هیچ گونه شكّ و تردیدی نخواهد بود كه آن شخصیّت عظیم و بی مانند كه یكی از برنامه های الهی او تأمین رفاه همگانی و آباد ساختن جهان انسانی است، همان مهدی موعود (علیه السلام) خواهد بود كه خداوند به بركت وجود او همه جمعیّت روی
[ صفحه 321]
زمین را از آن همه رفاه و نعمت و خوشی برخوردار خواهد ساخت.
در این زمینه روایات بسیار زیادی از وجود مقدّس رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و سایر پیشوایان معصوم (علیهم السلام) رسیده است كه ما در این جا به ذكر حدیثی چند بسنده می نماییم.
1 ـ پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید:
«تَنعَمُ اُمَّتِی فی زَمَنِ المهدی نِعْمَةً لَمْ یَتَنْعَّمُوا مِثلَها قَطُّ، یُرْسِلُ السَّماء عَلَیْهِم مِدراراً، وَ لا تَدَعُ الاْرْضُ شَیْئاً مِنْ نَباتِها إلاّ أخْرَجَتْهُ، وَ المالُ یَومَئِذ كُدُوس، یَقُومُ الرَّجُلُ یقُولْ: یا مَهْدِی! أعْطِنی، فَیَقُولُ: خذ». [2] .
«اُمّت من در زمان حضرت مهدی (علیه السلام) آنچنان از نمعت الهی بهره مند می شوند كه هرگز نظیر آن دیده نشده است. آسمان باران رحمتش را سیل آسا بر آنها فرو می ریزد، زمین چیزی از گیاهانش را باقی نمی گذارد جز این كه آن را می رویاند. در آن روز ثروت بر روی هم انباشته می شود، هر كسی كه بیاید و بگوید: ای مهدی! به من عطا كن، می فرماید: بگیر».
2 ـ رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) در ضمن حدیث دیگری می فرماید:
«ساكنان آسمان و زمین از او راضی و خشنود می شوند، مال را به طور مساوی بین آنها تقسیم می كند، قلوب اُمّت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) را پر از بی نیازی می نماید، و عدالتش همگان را فرا می گیرد». [3] .
3 ـ امیر مؤمنان علی (علیه السلام) در ضمن خطبه مفصّلی كه از آرامش و آسایش انسانها در آن روزگار پر از خیر و بركت سخن گفته در تفسیر آیه شریفه: (ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الكَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوال وَبَنِینَ وَجَعَلْناكُمْ أَكَثَرَ نَفِیراً) [4] می فرماید:
«سوگند به خداوندی كه دانه را شكافت و انسان را آفرید! در آن زمان،
[ صفحه 322]
همگی در اوج قدرت و نعمت زندگی می كنند و از دنیا نمی روند جز این كه یك هزار پسر برای آنها متولّد می شود، و همگی به دور از هرگونه بدعت و انحراف زندگی می كنند، به كتاب خدا عمل می كنند و از سنّت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) پیروی می نمایند، و همه خطرات و نگرانیها از آنها دور می شود». [5] .
4 ـ حسن بن محبوب از عمرو بن شمر و او از جابر روایت كرده است كه گفت:
مردی خدمت امام باقر (علیه السلام) شرفیاب شد و عرض كرد: خداوند شما را به سلامت بدارد! این پانصد درهم را از من بگیر كه زكات مال من است.
امام باقر (علیه السلام) به او فرمود:
«نزد خودت باشد و به همسایه های مسلمان و درماندگان از برادران مؤمنت بده. آنگاه فرمود:
«إذا قام قائِمُ أهْلِ الْبَیْتِ، قَسَّمَ بالسَّوِیَّه، وَعَدَلَ فی الرّعیّةِ، فَمَنْ أطاعَهُ فَقَدْ أطاعَ الله، و من عَصاه فَقَدْ عَصَی الله».
«هنگامی كه قائم اهل بیت قیام كند، مال را به طور مساوی تقسیم می كند، و در میان رعیت به عدالت رفتار می نماید، پس هر كس كه از او فرمان برداری كند از خدا فرمان برداری كرده و هر كس كه او را نافرمانی كند خدا را نافرمانی كرده است».
و همانا مهدی را «مهدی» نامیده اند به خاطر این كه او مردمان را به یك امر پوشیده و پنهانی راهنمایی می كند، و «تورات» و دیگر كتب آسمانی را از غاری كه در «انطاكیه» [6] است بیرون می آورد و در میان اهل تورات با تورات، و در میان اهل انجیل با انجیل و در میان اهل زبور با زبور، و در میان اهل قرآن با قرآن حكم می كند، و تمام ثروت دنیا از درون و بیرون زمین در دست او قرار می گیرد.
آنگاه اهل عالم را فرا می خواند و به آنها می فرماید: بیایید این همان چیزی
[ صفحه 323]
است كه شما به خاطر آن از خویشاوندان خود می بریدید، و در راه آن خون همدیگر را می ریختید، و حرمت احكام الهی را می شكستید، و آنچه را كه خدای تعالی حرام كرده بود، مرتكب می شدید.
پس آن قدر ثروت به آنها عطا می كند كه در دنیا سابقه نداشته، و هیچ كس پیش از او چنین ثروتی نبخشیده است، و زمین را پر از عدل و داد و روشنایی می كند چنان كه پر از ظلم و جور و شرّ شده بود». [7] .
البته ناگفته نماند كه منظور از این كه حضرت مهدی (علیه السلام) در بین اهل كتاب، با تورات و انجیل و زبور حكم می كند، این نیست كه بر اساس قوانین این كتابها با اهل آنها داوری می كند؛ زیرا تردیدی نیست كه آن حضرت پیرو دین اسلام و شریعت پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) و مأمور به اجرای احكام و حدود الهی و احیای سنّت نبوی و قرآن كریم است، و تورات و انجیل و زبور فعلی هم خود گواهی می دهند كه شریعت نبوی پایان دهنده همه ادیان و شرایع آسمانی است.
بنابر این، معنای حكم كردن آن حضرت بین اهل كتاب با تورات و انجیل و زبور این است كه حضرتش به وسیله آن كتابها كه از جاهای مخفی بیرون می آورد و این خود یكی از معجزات امام به شمار می رود، بر اساس اخباری كه در آن كتابها در رابطه با شریعت پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) و خاتمیّت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و ظهور مبارك حضرتش آمده است، با آنها احتجاج می كند، و آنان را با دلیل و برهان محكوم می سازد. و از این رو، تعداد بسیاری از آنها اسلام را می پذیرند و ایمان می آورند و به حضرتش می گروند.
البته این در صورتی است كه منظور از «حكم»، استدلال و احتجاج باشد. و امّا اگر مقصود از آن حكم و فرمان الهی باشد ـ چنان كه در تورات و انجیل فعلی آمده است ـ معنای دیگری پیدا می كند كه در بشارات بعدی به آن اشاره شده، و آن این كه ممكن است منظور از آن، قلع و قمع یهود و محاكمه آنها به هنگام نزول حضرت عیسی (علیهما السلام) و ورود به بیت المقدس و داوری عیسی و مهدی (علیهما السلام) در باره آنان باشد، چنان كه در روایات اسلامی به وضوح در این باره سخن رفته است.
[ صفحه 324]
به هر حال، ما در این مورد در جای خود به تفصیل سخن گفته ایم، و در بشارات ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) درانجیل نیزبه این معنا اشاره خواهیم كرد. اینك به اصل مطلب باز می گردیم و به روایات دیگری كه در زمینه تأمین رفاه همگانی و آبادی جهان در دوران سلطنت حقّه حضرت مهدی (علیه السلام) ازپیشوایان معصوم (علیهم السلام) رسیده است،می پردازیم.
5 ـ عبدالله ابن بكیر از حمران ـ ابن اعین ـ و او از حضرت امام باقر (علیه السلام) در حدیثی نقل كرده است كه فرمود:
«گویی با چشم خود می بینم كه این آیین شما (دین اسلام) هر روز كنار گذاشته می شود و به دنبال خونخواهی می گردد، آنگاه كسی آن را باز نمی گرداند به جز مردی از خاندان ما، كه او هر سال دو بار به شما بخشش می كند و هر ماه دو بار به شما ماهیانه می دهد...» [8] .
6 ـ در روایت دیگری محمّد بن مسلم ثقفی گوید: از حضرت امام باقر (علیه السلام) شنیدم كه می فرمود:
«قائم ما به وسیله ترس در دل دشمنان یاری می شود، و با تأیید الهی پیروز می گردد، زمین برای او در هم پیچیده می شود، گنجهای نهفته برای او آشكار می گردد، سلطنت او به شرق و غرب جهان می رسد، خداوند به وسیله او دین خود را بر همه ادیان پیروز می گرداند، اگر چه مشركان دوست نداشته باشند و هیچ خرابه ای در روی زمین باقی نمی ماند جز این كه آباد می شود». [9] .
از این روایت استفاده می شود كه در دوران حكومت آن پیشوای دادگستر، زمینه ستم از ریشه می خشكد، و دیگر ستمگر و ستمكاری باقی نمی ماند، و جهان در پرتو عدالت واقعی آن مصلح الهی آباد و
[ صفحه 325]
آزاد می گردد.
زیرا این همه خرابی كه در جهان دیده می شود همه و همه در اثر بی عدالتی ها، ظلمها، زورگویی ها، استعمارگری ها و جنایتهای جنایتكاران حرفه ای است، و اگر زمامداران خودسر و قدرت طلب بر رعیّت خود و مردم كشورها ستم نكنند جهان آباد و آزاد می گردد و یكسره نور و سرور و شادمانی و گلستان می شود، و دیگر اثری از خرابه ها، ویرانه ها و بیغوله ها دیده نمی شود، اما چه می توان كرد كه متأسّفانه زر و زور و تزویر در دست ابر جنایتكاران قرار گرفته، و هر چه می خواهند انجام می دهند، و مردم جرأت نفس كشیدن ندارند.
آری! آبادی و آزادی، دو كلمه مقدّسی است كه در طول تاریخ بیش از دیگر واژه ها مورد سوء استفاده قرار گرفته، و هر ستمگر و ستم پیشه ای به نام استقرار آزادی و آبادی زمام اُمور را به دست گرفته و حكومت را قبضه كرده است، ولی وقتی آن مصلح بزرگ الهی آمد و زمام اُمور را به دست با كفایت خویش گرفت واقعاً آزادی و آبادی را تحقّق خواهد بخشید، و جهان را به نور پروردگار روشن خواهد ساخت، چنان كه در دهها حدیث نمونه هایی از این اقدامات اصلاحی بیان شده، و از آن جمله از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه در ضمن یك حدیث طولانی فرمود:
«وَوَسَّعَ الطریق الاْعْظَم، وكَسَرَ كُلَّ جَناح خارِج فِی الطَّرِیق، وَأبطَلَ الكَنَفَ وَالمَیازِیب إلَی الطُّرُقاتِ، وَلا یَتْرُك بِدعَةً إلاّ أزالَها، وَ لاسُنَّةً إلاّ أقامَها». [10] .
«راه های اصلی را توسعه می دهد، بالكن هایی كه به داخل راهها آمده از بین می برد، ناودانهایی را كه به كوچه ها می ریزد برمی دارد، هیچ بدعتی نمی ماند مگر این كه آن را از بین می برد، و هیچ سنّت نیكی نمی ماند جز این كه آن را بر پا می دارد». [11] .
7 ـ محمّد بن سنان از عبد الله بن یحیای كاهلی از امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه فرمود:
«تَواصَلُوا وَتبارُّوا وَتراحموا، قَوَالّذی فَلَقَ الحبَّةَ وبَرَءَ النَّسَمَةَ، لَیَأتِیَّنَ عَلَیْكُمْ وَقْتٌ لا یِجِدُ أحَدُكُمْ لِدِینارِهِ وَدِرْهَمِهِ موضِعاً». [12] .
«صله رحم به جای آورید و با همدیگر نیكی و مهربانی كنید كه سوگند به
[ صفحه 326]
خدایی كه دانه را شكافت و انسان را آفرید، روزی فرا خواهد رسید كه یك نفر از شما نتواند محلّی را پیدا كند كه دینار یا درهمی از مال خودش را در آنجا به مصرف برساند».
یعنی در زمان ظهور امام قائم (علیه السلام) محلّی یافت نمی شود كه انسان پول خود را به مصرف فقرا و ضعفا برساند، زیرا همه مردم از فضل خدا و ولیّ خدا بی نیاز می شوند».
و در حدیث دیگری آمده است كه فرمود:
«هنگامی كه حضرت قائم (علیه السلام) قیام كند به عدالت رفتار خواهد نمود... و به حكم حضرت داوود و حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) در بین مردم داوری خواهد كرد، در آن هنگام زمین گنجینه های خود را آشكار خواهد ساخت و بركات خود را بیرون خواهد فرستاد، در آن زمان انسان برای صدقات و مبرّات خود جایی پیدا نمی كند؛ زیرا بی نیازی همه مؤمنان را فرا می گیرد». [13] .
از مجموع این احادیث استفاده می شود كه در روزگار شكوهمند حضرت مهدی (علیه السلام) همگان از نعمتهای بیكران الهی بر خوردار می شوند، و حق هر صاحب حقی به او می رسد، و دیگر جایی برای حسد، كینه و دشمنی باقی نمی ماند و علاوه بر این كه مردم بی نیاز می شوند دلهای آنها نیز بی نیاز می شود، و دلهایشان مالامال از خوی آقایی و بزرگواری می گردد، و سرانجام امنیّت و آرامش در تمام پهنه گیتی گسترده می شود، و جهانی آباد و آزاد به وجود می آید، و مردمان همگی در پرتو عدالت بی مانند آن عدالت گستر واقعی در رفاه و آسایش كامل زندگی می كنند، و رحمت بی پایان حضرت احدیّت در عهد آن ولی الله الاعظم شامل همه موجودات عالم می شود، و همه جانداران از نعمت بی منتهای الهی بهره مند می گردند، و بدین گونه آزادی ها تأمین و كسی مزاحم دیگری نخواهد بود و حتّی درّندگان، جوندگان و خزندگان نیز به همدیگر اذیت و آزار نخواهند رسانید.
[ صفحه 327]
«برگزیدگان من، از عمل دستهای خود تمتّع خواهند برد، زحمت بیجا نخواهند كشید، اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید؛ زیرا كه اولاد بركت یافتگان خداوند هستند و ذریّت ایشان با ایشان اند. و قبل از آن كه بخوانند من جواب خواهم داد، و پیش از آن كه سخن گویند من خواهم شنید. گرگ و برّه با هم خواهند چرید، و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد، و خوراك مار خاك خواهد بود، خداوند می گوید كه در تمامی كوه مقدّس من، ضرر نخواهند رسانید و فساد نخواهند كرد». [1] .
در این بشارت نیز از ظهور شخصیّت عظیم و بی نظیری خبر می دهد كه در زمان حكومت حقّه او، همه تنگیها و سختیها بر طرف شده و در پرتو اجرای احكام خدا و پیاده شدن حقّ و عدل و قانون، آسمان و زمین، آفرینش نوینی یافته كه از آسمان جز خیر و بركت، و از زمین جز نعمت و منفعت دیده نشود، و مردمان همگی در رفاه و آسایش و راحتّی زندگی خواهند كرد و فشارها و ناكامیها و ستمهای دوران گذشته را به یاد نخواهند آورد.
بنابراین، جای هیچ گونه شكّ و تردیدی نخواهد بود كه آن شخصیّت عظیم و بی مانند كه یكی از برنامه های الهی او تأمین رفاه همگانی و آباد ساختن جهان انسانی است، همان مهدی موعود (علیه السلام) خواهد بود كه خداوند به بركت وجود او همه جمعیّت روی
[ صفحه 321]
زمین را از آن همه رفاه و نعمت و خوشی برخوردار خواهد ساخت.
در این زمینه روایات بسیار زیادی از وجود مقدّس رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و سایر پیشوایان معصوم (علیهم السلام) رسیده است كه ما در این جا به ذكر حدیثی چند بسنده می نماییم.
1 ـ پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید:
«تَنعَمُ اُمَّتِی فی زَمَنِ المهدی نِعْمَةً لَمْ یَتَنْعَّمُوا مِثلَها قَطُّ، یُرْسِلُ السَّماء عَلَیْهِم مِدراراً، وَ لا تَدَعُ الاْرْضُ شَیْئاً مِنْ نَباتِها إلاّ أخْرَجَتْهُ، وَ المالُ یَومَئِذ كُدُوس، یَقُومُ الرَّجُلُ یقُولْ: یا مَهْدِی! أعْطِنی، فَیَقُولُ: خذ». [2] .
«اُمّت من در زمان حضرت مهدی (علیه السلام) آنچنان از نمعت الهی بهره مند می شوند كه هرگز نظیر آن دیده نشده است. آسمان باران رحمتش را سیل آسا بر آنها فرو می ریزد، زمین چیزی از گیاهانش را باقی نمی گذارد جز این كه آن را می رویاند. در آن روز ثروت بر روی هم انباشته می شود، هر كسی كه بیاید و بگوید: ای مهدی! به من عطا كن، می فرماید: بگیر».
2 ـ رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) در ضمن حدیث دیگری می فرماید:
«ساكنان آسمان و زمین از او راضی و خشنود می شوند، مال را به طور مساوی بین آنها تقسیم می كند، قلوب اُمّت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) را پر از بی نیازی می نماید، و عدالتش همگان را فرا می گیرد». [3] .
3 ـ امیر مؤمنان علی (علیه السلام) در ضمن خطبه مفصّلی كه از آرامش و آسایش انسانها در آن روزگار پر از خیر و بركت سخن گفته در تفسیر آیه شریفه: (ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الكَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوال وَبَنِینَ وَجَعَلْناكُمْ أَكَثَرَ نَفِیراً) [4] می فرماید:
«سوگند به خداوندی كه دانه را شكافت و انسان را آفرید! در آن زمان،
[ صفحه 322]
همگی در اوج قدرت و نعمت زندگی می كنند و از دنیا نمی روند جز این كه یك هزار پسر برای آنها متولّد می شود، و همگی به دور از هرگونه بدعت و انحراف زندگی می كنند، به كتاب خدا عمل می كنند و از سنّت رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) پیروی می نمایند، و همه خطرات و نگرانیها از آنها دور می شود». [5] .
4 ـ حسن بن محبوب از عمرو بن شمر و او از جابر روایت كرده است كه گفت:
مردی خدمت امام باقر (علیه السلام) شرفیاب شد و عرض كرد: خداوند شما را به سلامت بدارد! این پانصد درهم را از من بگیر كه زكات مال من است.
امام باقر (علیه السلام) به او فرمود:
«نزد خودت باشد و به همسایه های مسلمان و درماندگان از برادران مؤمنت بده. آنگاه فرمود:
«إذا قام قائِمُ أهْلِ الْبَیْتِ، قَسَّمَ بالسَّوِیَّه، وَعَدَلَ فی الرّعیّةِ، فَمَنْ أطاعَهُ فَقَدْ أطاعَ الله، و من عَصاه فَقَدْ عَصَی الله».
«هنگامی كه قائم اهل بیت قیام كند، مال را به طور مساوی تقسیم می كند، و در میان رعیت به عدالت رفتار می نماید، پس هر كس كه از او فرمان برداری كند از خدا فرمان برداری كرده و هر كس كه او را نافرمانی كند خدا را نافرمانی كرده است».
و همانا مهدی را «مهدی» نامیده اند به خاطر این كه او مردمان را به یك امر پوشیده و پنهانی راهنمایی می كند، و «تورات» و دیگر كتب آسمانی را از غاری كه در «انطاكیه» [6] است بیرون می آورد و در میان اهل تورات با تورات، و در میان اهل انجیل با انجیل و در میان اهل زبور با زبور، و در میان اهل قرآن با قرآن حكم می كند، و تمام ثروت دنیا از درون و بیرون زمین در دست او قرار می گیرد.
آنگاه اهل عالم را فرا می خواند و به آنها می فرماید: بیایید این همان چیزی
[ صفحه 323]
است كه شما به خاطر آن از خویشاوندان خود می بریدید، و در راه آن خون همدیگر را می ریختید، و حرمت احكام الهی را می شكستید، و آنچه را كه خدای تعالی حرام كرده بود، مرتكب می شدید.
پس آن قدر ثروت به آنها عطا می كند كه در دنیا سابقه نداشته، و هیچ كس پیش از او چنین ثروتی نبخشیده است، و زمین را پر از عدل و داد و روشنایی می كند چنان كه پر از ظلم و جور و شرّ شده بود». [7] .
البته ناگفته نماند كه منظور از این كه حضرت مهدی (علیه السلام) در بین اهل كتاب، با تورات و انجیل و زبور حكم می كند، این نیست كه بر اساس قوانین این كتابها با اهل آنها داوری می كند؛ زیرا تردیدی نیست كه آن حضرت پیرو دین اسلام و شریعت پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) و مأمور به اجرای احكام و حدود الهی و احیای سنّت نبوی و قرآن كریم است، و تورات و انجیل و زبور فعلی هم خود گواهی می دهند كه شریعت نبوی پایان دهنده همه ادیان و شرایع آسمانی است.
بنابر این، معنای حكم كردن آن حضرت بین اهل كتاب با تورات و انجیل و زبور این است كه حضرتش به وسیله آن كتابها كه از جاهای مخفی بیرون می آورد و این خود یكی از معجزات امام به شمار می رود، بر اساس اخباری كه در آن كتابها در رابطه با شریعت پاك محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) و خاتمیّت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و ظهور مبارك حضرتش آمده است، با آنها احتجاج می كند، و آنان را با دلیل و برهان محكوم می سازد. و از این رو، تعداد بسیاری از آنها اسلام را می پذیرند و ایمان می آورند و به حضرتش می گروند.
البته این در صورتی است كه منظور از «حكم»، استدلال و احتجاج باشد. و امّا اگر مقصود از آن حكم و فرمان الهی باشد ـ چنان كه در تورات و انجیل فعلی آمده است ـ معنای دیگری پیدا می كند كه در بشارات بعدی به آن اشاره شده، و آن این كه ممكن است منظور از آن، قلع و قمع یهود و محاكمه آنها به هنگام نزول حضرت عیسی (علیهما السلام) و ورود به بیت المقدس و داوری عیسی و مهدی (علیهما السلام) در باره آنان باشد، چنان كه در روایات اسلامی به وضوح در این باره سخن رفته است.
[ صفحه 324]
به هر حال، ما در این مورد در جای خود به تفصیل سخن گفته ایم، و در بشارات ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) درانجیل نیزبه این معنا اشاره خواهیم كرد. اینك به اصل مطلب باز می گردیم و به روایات دیگری كه در زمینه تأمین رفاه همگانی و آبادی جهان در دوران سلطنت حقّه حضرت مهدی (علیه السلام) ازپیشوایان معصوم (علیهم السلام) رسیده است،می پردازیم.
5 ـ عبدالله ابن بكیر از حمران ـ ابن اعین ـ و او از حضرت امام باقر (علیه السلام) در حدیثی نقل كرده است كه فرمود:
«گویی با چشم خود می بینم كه این آیین شما (دین اسلام) هر روز كنار گذاشته می شود و به دنبال خونخواهی می گردد، آنگاه كسی آن را باز نمی گرداند به جز مردی از خاندان ما، كه او هر سال دو بار به شما بخشش می كند و هر ماه دو بار به شما ماهیانه می دهد...» [8] .
6 ـ در روایت دیگری محمّد بن مسلم ثقفی گوید: از حضرت امام باقر (علیه السلام) شنیدم كه می فرمود:
«قائم ما به وسیله ترس در دل دشمنان یاری می شود، و با تأیید الهی پیروز می گردد، زمین برای او در هم پیچیده می شود، گنجهای نهفته برای او آشكار می گردد، سلطنت او به شرق و غرب جهان می رسد، خداوند به وسیله او دین خود را بر همه ادیان پیروز می گرداند، اگر چه مشركان دوست نداشته باشند و هیچ خرابه ای در روی زمین باقی نمی ماند جز این كه آباد می شود». [9] .
از این روایت استفاده می شود كه در دوران حكومت آن پیشوای دادگستر، زمینه ستم از ریشه می خشكد، و دیگر ستمگر و ستمكاری باقی نمی ماند، و جهان در پرتو عدالت واقعی آن مصلح الهی آباد و
[ صفحه 325]
آزاد می گردد.
زیرا این همه خرابی كه در جهان دیده می شود همه و همه در اثر بی عدالتی ها، ظلمها، زورگویی ها، استعمارگری ها و جنایتهای جنایتكاران حرفه ای است، و اگر زمامداران خودسر و قدرت طلب بر رعیّت خود و مردم كشورها ستم نكنند جهان آباد و آزاد می گردد و یكسره نور و سرور و شادمانی و گلستان می شود، و دیگر اثری از خرابه ها، ویرانه ها و بیغوله ها دیده نمی شود، اما چه می توان كرد كه متأسّفانه زر و زور و تزویر در دست ابر جنایتكاران قرار گرفته، و هر چه می خواهند انجام می دهند، و مردم جرأت نفس كشیدن ندارند.
آری! آبادی و آزادی، دو كلمه مقدّسی است كه در طول تاریخ بیش از دیگر واژه ها مورد سوء استفاده قرار گرفته، و هر ستمگر و ستم پیشه ای به نام استقرار آزادی و آبادی زمام اُمور را به دست گرفته و حكومت را قبضه كرده است، ولی وقتی آن مصلح بزرگ الهی آمد و زمام اُمور را به دست با كفایت خویش گرفت واقعاً آزادی و آبادی را تحقّق خواهد بخشید، و جهان را به نور پروردگار روشن خواهد ساخت، چنان كه در دهها حدیث نمونه هایی از این اقدامات اصلاحی بیان شده، و از آن جمله از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه در ضمن یك حدیث طولانی فرمود:
«وَوَسَّعَ الطریق الاْعْظَم، وكَسَرَ كُلَّ جَناح خارِج فِی الطَّرِیق، وَأبطَلَ الكَنَفَ وَالمَیازِیب إلَی الطُّرُقاتِ، وَلا یَتْرُك بِدعَةً إلاّ أزالَها، وَ لاسُنَّةً إلاّ أقامَها». [10] .
«راه های اصلی را توسعه می دهد، بالكن هایی كه به داخل راهها آمده از بین می برد، ناودانهایی را كه به كوچه ها می ریزد برمی دارد، هیچ بدعتی نمی ماند مگر این كه آن را از بین می برد، و هیچ سنّت نیكی نمی ماند جز این كه آن را بر پا می دارد». [11] .
7 ـ محمّد بن سنان از عبد الله بن یحیای كاهلی از امام صادق (علیه السلام) روایت كرده است كه فرمود:
«تَواصَلُوا وَتبارُّوا وَتراحموا، قَوَالّذی فَلَقَ الحبَّةَ وبَرَءَ النَّسَمَةَ، لَیَأتِیَّنَ عَلَیْكُمْ وَقْتٌ لا یِجِدُ أحَدُكُمْ لِدِینارِهِ وَدِرْهَمِهِ موضِعاً». [12] .
«صله رحم به جای آورید و با همدیگر نیكی و مهربانی كنید كه سوگند به
[ صفحه 326]
خدایی كه دانه را شكافت و انسان را آفرید، روزی فرا خواهد رسید كه یك نفر از شما نتواند محلّی را پیدا كند كه دینار یا درهمی از مال خودش را در آنجا به مصرف برساند».
یعنی در زمان ظهور امام قائم (علیه السلام) محلّی یافت نمی شود كه انسان پول خود را به مصرف فقرا و ضعفا برساند، زیرا همه مردم از فضل خدا و ولیّ خدا بی نیاز می شوند».
و در حدیث دیگری آمده است كه فرمود:
«هنگامی كه حضرت قائم (علیه السلام) قیام كند به عدالت رفتار خواهد نمود... و به حكم حضرت داوود و حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) در بین مردم داوری خواهد كرد، در آن هنگام زمین گنجینه های خود را آشكار خواهد ساخت و بركات خود را بیرون خواهد فرستاد، در آن زمان انسان برای صدقات و مبرّات خود جایی پیدا نمی كند؛ زیرا بی نیازی همه مؤمنان را فرا می گیرد». [13] .
از مجموع این احادیث استفاده می شود كه در روزگار شكوهمند حضرت مهدی (علیه السلام) همگان از نعمتهای بیكران الهی بر خوردار می شوند، و حق هر صاحب حقی به او می رسد، و دیگر جایی برای حسد، كینه و دشمنی باقی نمی ماند و علاوه بر این كه مردم بی نیاز می شوند دلهای آنها نیز بی نیاز می شود، و دلهایشان مالامال از خوی آقایی و بزرگواری می گردد، و سرانجام امنیّت و آرامش در تمام پهنه گیتی گسترده می شود، و جهانی آباد و آزاد به وجود می آید، و مردمان همگی در پرتو عدالت بی مانند آن عدالت گستر واقعی در رفاه و آسایش كامل زندگی می كنند، و رحمت بی پایان حضرت احدیّت در عهد آن ولی الله الاعظم شامل همه موجودات عالم می شود، و همه جانداران از نعمت بی منتهای الهی بهره مند می گردند، و بدین گونه آزادی ها تأمین و كسی مزاحم دیگری نخواهد بود و حتّی درّندگان، جوندگان و خزندگان نیز به همدیگر اذیت و آزار نخواهند رسانید.
[ صفحه 327]
[1] كتاب مقدّس، كتاب اشعياي نبي، ص 1090، باب 65، بندهاي 23 ـ 25.
[2] الفتن، نعيم بن حمّاد، ص 253، ح 992، عقد الدرر، باب 7، ص 195 ؛ الملاحم و الفتن، باب 153، قسمت ابن حماد، ص 149.
[3] كنز العمّال، ج 14، ص 261 ؛ مسند احمد، ج 3، ص 427 ؛ الملاحم و الفتن، باب 25، قسمت فتن زكريّا، ص 323 ؛ الحاوي للفتاوي، ج 2، ص 58.
[4] سوره اسراء (بني اسرائيل)، آيه 6. «سپس شما را بر عليه آنها غالب مي گردانيم و به وسيله اموال و فرزندانتان شما را ياري مي كنيم و شما را از حيث نفرات افزون تر (از دشمن) قرار خواهيم داد».
[5] بحار الانوار، ج 51، ص 57، ح 48 ؛ تفسير عياشي، ج 2، ص 282 ؛ تفسير برهان، ج 2، ص 408 ؛ تفسير نور الثقلين، ج 3، ص 139.
[6] انطاكيه: شهر معروفي است در جنوب تركيه.
[7] غيبت نعماني، باب 13، ح 26، ص 342.
[8] غيبت نعماني،، ص 239 ؛ بشارة الاسلام، باب 3، ص 283 ؛ بحار الانوار، ج 52، ص 352، ح 106.
[9] اعلام الوري، ص 463 و در يك چاپ ديگر، ص 433 ؛ منتخب الاثر، فصل 2، ب 35، ص 292 ؛ بشارة الاسلام، ص 117.
[10] ارشاد مفيد، ج 2، ص 385 ؛ بشارة الاسلام، ص 300، به نقل از كتاب غيبت شيخ طوسي، ص 283 ؛ بحار الانوار، ج 52، ص 339، ح 84.
[11] ارشاد مفيد، ص 365 ـ بشارة الاسلام، ص 258 ـ غيبت شيخ طوسي، ص 283 ـ بحار الانوار، ج 52، ص 339، ح 84.
[12] غيبت نعماني، ص 150، باب 10، ح 8.
[13] ارشاد مفيد، ج 2، ص 384 ؛ اعلام الوري، ج 2، ص 290 ؛ منتخب الاثر، فصل 2، باب 43، ص؟ بحار الانوار، ج 52، ص 338 و 339.